وفات

به کسی که مادرش را از دست داده بود چه می توانستم بگویم?چطور میشد او را دلداری داد به جز انکه همراهش اشک بریزی و دعوت به صبرش بکنی یا در خفی و دعای اخر نماز برایش طلب عافیت کنی.مونث ها میگفتند اگر شوهر داشت الان اسانتر و زودتر خودش را جمع میکرد و حالش خوب میشد.نمی دانم به چه دلیل فکر میکردند که خوب شدن حال زنها ربط مستقیم به مردان دارد.بعد تک تک و درگوشی از مرگ عزیزانشان و نقش مهمی که شوهرهایشان در دلداری و برگشتشان به زندگی عادی داشته اند سخن ها گفتند.چنان از شوهران درب و داغونشان تعریف و تمجید میکردند که اگر انها را به چشم ندیده بودم حرفهایشان را مثل ساده لوح ها باور میکردم و به این نتیجه میرسیدم که دوستم حتما نیاز به یک شوهر اورژانسی دارد که او را محکم بغل کند و حالش سه سوته خوب شود.حرفهایشان را تایید یا تکذیب نکردم.گفتم"حالش خوب می شود فقط به گذشت زمان نیاز دارد."