معتکف

راه مسجد را در پیش گرفته،نماز جماعت خوانده و خرم به خانه برگشته بود.گفتم"عربها کعبه را تعطیل کرده و در خانه قرنطینه هستند مگر مسجد شما از کعبه هم بالاتر است که نمی توانی آن را تعطیل کنی؟یادت باشد اگر رعایت نکردی و بیمار شدی بهتر است که معتکف مسجد شده و راهی بیمارستان نشوی.آدمی که به هشدارها گوش نمی کند چرا جان پرسنل بیمارستان را به خطر بیندازد؟مگر دکتر و پرستارها چه گناهی کرده اند که فدای ندانم کاری من و تو شوند؟می خواهی چه چیز را ثابت کنی؟"بعد سکوت کردم.به مرز گریه رسیده بودم.یکی مثل او دچار توهم دینداری بود و یکی مثل من نگران عزیزانش بود که در بیمارستان کار می کردند.می خواست سخنی بگوید که اجازه ندادم.نمی خواستم دیگر حرف،صحبت و توجیهی بشنوم.بماند داستان بدوبیراهی که نثار ملای مسجد کردم.از خدای سخت گیرش نترسیدم.