نفرت

با هم درصد جوابهای درست آزمونی را که داده بود حساب کردیم.او و مادرش از آزمونی که داده بود راضی بودند.مادرش گفت"من فلان سال و فلان سال برای فلانی و فلانی دعا کردم.در امتحانشان قبول شدند.حتما دخترم هم قبول می شود."دعا و نیایش جای خود داشت اما علم معلمی ام میگفت آن دختر با درصدهایی که زده در آزمون دبیرستان نمونه قبول نمی شود.مادرش گفت"قبول می شود مگه نه؟"گفتم"نمی دانم.بستگی دارد که دیگران چطور آزمون داده اند."گفت"حتما دعایم مستجاب می شود و قبول می شود."در دل گفتم"چقدر به استجابت دعایت ایمان داری.پیغمبر که نیستی تا دست به آسمان بلند کنی همه چیز بر وفق مرادت پیش برود."دیروز نتیجه آزمون آمده بود.تجربه ام راست گفته بود.دعای مادر پرحرف نتوانسته بود بر کارنامه دختر مهر پذیرش بکوبد.دلم برای دخترک و مادر مستجاب الدعوه اش نسوخت.نتیجه اش برابر تلاشی بود که از خود نشان داده بود.تفریح کرده بود،مهمانی رفته بود،عید دیدنی رفته بود و در کنارش درس هم خوانده بود و نتیجه دلخواه را نگرفته بود.هر بار که آن دختر یا شاگردانم را با خودم و دختران هم دوره ام مقایسه میکنم از عدالتی که بارها در موردش سخنرانی شنیده ام حالم به هم میخورد.ما در قهقرا درس خواندیم و این شدیم.آنها در اوج درس می خوانند و حتما آن خواهند شد. اسپنتان...